AES Corinthium

AES Corinthium

res plerisque valde novitia, nec a maxima Scriptorum parte origo eius longius arcessitur, quam ab excidio Corinthi urbis, quae a L. Mummio Achaico diruta est. Vide ibi. Plin. l. 34. c. 2. Ex illa vero antiqua gloria Corinthium maxime laudatur. Hoc casus miscuit, Corinthô, cum caperetur, incensâ. Sic Florus l. 2. c. 16. Orosius l. 5. c. 30. Isidorus, ridicule in Hannibalem pridem fatô functum transferens Corinthi a Romanis captae gloriam, l. 16. c. 19. Alii. Sed mirum est, hanc fabellam tot habuisse assertores, cum invictô argumentô eam refellat Plinius ille ipse, qui primus evulgavit, quique unô ante Corinthum captam saeculô desiisse observat nobiles illos fictores, quorum omnis signa Corinthia appellantur: Quin horum unum Phidiam annis plusquam trecentis hanc cladem praecessisse. Quid quod huius narrationis neque vola nec vestigium est in Strabone, qui de Corintho tam multa habet, nec in Aristidis Isthmicis, nec in Pausaniae Corinthiacis, nec in Dionis Chrysostomi Orat. 37. quae tota in Corinthi est laudem, nec in Graecorum ullo alio; Solum in Plutarchi libro de Pythiae Oracul. Alii Corinthi domum unam arsisse dicunt, in qua cum auri argentique nonnihil esset, aeris autem magna vis, confula illa in eandem massam, ex eo metallo, cuius maior inerat pars, Corinthii aeris nomen acceperit. Alii Aerarium quendam fabrum Corinthi fuisse, qui cum incidisset in thecam auri plenam eamque sibi abstulisset, ne id resciretur metuens, dissectum in minutas particulas aurum paulatim aeri admiscuerit, admirabilemque illam temperaturam effecerit, quâ magnas sibi opes comparaverit postea. Sed neutri rem accidisse dicunt tum cum excisa est Corinthus: Plutarchus vero utramque sententiam, ut fabulosam, reiciens, aes asserit non casu ita misceri. Nec desunt, qui aurichalcum, cuius mentio apud Hesiodum in Scuto Hercul. v. 22. est aliosque Poetas vetustiffimos; Corinthii aeris speciem fuisse putent. In quo numero fortasse fuêre Bibliorum Interpretes Syrus et Arabs; quorum ille ex aere Corinthio, hic ex aere Graeco, fuisse refert omnia vasa, quae fecit Hiram Regi Salomoni

pro domo Dei. 1 Reg. c. 7. v. 45. Unde saltem id colligas ex eorum sententia Corinthium aes fuisse in usu non Ezechielis modo, sed et Salomonis aevô, quô tempore Templum condidit, i. e. annis plus nongentis ante Corinthi excidium etc. Materia huius aeris fuit ex aere, argento et auro simul conflatis, idque diversâ ratione, prout aeramentario visum. Proinde tria illius genera censent Plinius et Isidorus, locis citatis candidum argento nitore quam proxime accedens, in quo illa mixtura praevaluit; alterum, in quo auri fulva natura: Tertium, in quo aequalis omnium temperies fuit: In quibus Hasmal, (quae vox apud Ezechielem Prophetam semel atque iterum occurrit) forte seu Χαλκόχρυσος, Corinthii species secunda appellari potest, in qua auri cum aere mixtura praevalet etc. Vide Sam. Bochart. Hieroz. Part. poster. l. 6. c. 16.